‘Door te praten met Johan wist ik hoe ik mijn zorgen op een respectvolle en laagdrempelige manier met Lisa kon bespreken’

Haar schoolprestaties waren ook sterk achteruitgegaan. Het contact met haar ouders was gemiddeld; niet slecht, maar ook niet heel goed. Ik kreeg het gevoel alsof er iets niet aan de haak was, maar wist niet goed hoe ik het moest aanpakken. Het idee van een gesprek met haar maakte me nerveus.

Aankloppen bij aandachtsfunctionaris

Ik besloot om hulp te zoeken bij Johan, die als aandachtsfunctionaris bij mij op school werkt. Een aandachtsfunctionaris is iemand die gespecialiseerd is in het signaleren en begeleiden van leerlingen met problemen, zoals zorgen rondom veiligheid en welzijn. Johan is bekend met situaties als deze en ik hoorde van collega’s dat hij altijd goede adviezen geeft.

Lisa kwam vermoeid en angstig over en ze leek nauwelijks contact te maken met haar klasgenoten.

Johan luisterde aandachtig naar me en begreep mijn bezorgdheid. Hij gaf me advies over hoe ik het gesprek met Lisa kon aangaan. Hij benadrukte het belang van open vragen stellen. "Probeer te zeggen: 'Ik merk dat je je de laatste tijd wat meer terugtrekt en minder contact maakt met je klasgenoten. Wat is er aan de hand is?'" zei hij. Dit zou Lisa de ruimte geven om te delen wat er in haar omgaat zonder zich aangevallen te voelen.  

Ook adviseerde hij me om voorzichtig te zijn met mijn woordkeuze en om termen als 'mishandeling' te vermijden. Bovendien waarschuwde hij me dat als Lisa me iets toevertrouwde dat zo ernstig was dat ik als leraar verplicht was actie te ondernemen, ik niet kon beloven het tussen haar en mij te houden. Johan benadrukte dat het mijn plicht als leraar was om in zulke situaties actie te ondernemen.  
 

Johan luisterde aandachtig naar mij en begreep mijn bezorgdheid.

Beter voorbereid op gesprek 

Ik voelde me nu beter voorbereid op het gesprek met Lisa. Door te praten met Johan wist ik hoe ik mijn zorgen op een respectvolle en laagdrempelige manier met Lisa kon bespreken. Bovendien was Johan beschikbaar voor verdere ondersteuning, mocht uit het gesprek blijken dat Lisa’s veiligheid in gevaar was. Dat gaf mij vertrouwen. Nu wist ik ook wat een mogelijke vervolgstap zou zijn.  

De volgende dag na schooltijd zocht ik Lisa op en begon het gesprek, zoals Johan had geadviseerd. Ik merkte dat Lisa zich begon te openen en langzaam begon te vertellen wat er speelde in haar leven. Het bleek dat Lisa thuis te maken had met ernstige mishandeling. Ik voelde me geschokt en bezorgd, maar tegelijkertijd vastberaden om Lisa te helpen. 

Johan was beschikbaar voor verdere ondersteuning. Dat gaf mij vertrouwen.

Samen met haar ben ik naar Johan gestapt, die in samenspraak met Lisa en haar ouders de juiste stappen heeft ondernomen waarmee de juiste hulp op gang kwam en Lisa in veiligheid werd gebracht.*

*Bovenstaand verhaal is fictief, maar gebaseerd op waargebeurde verhalen.