‘Ik voelde me opgelucht dat ik de tijd had genomen om zorgvuldig na te denken over de situatie en Tara in vertrouwen had genomen’
Ik was bezig met de zorg voor een aanstaande moeder Lily die vol verwachting uitkeek naar de geboorte van haar kind. Net zoals bij elke aanstaande moeder, had ik haar een lijst gegeven met benodigdheden voor de baby, waaronder rompers, kleertjes en hydrofieldoeken.
Enkele weken later begon Lily’s bevalling. Ik arriveerde bij het huis van Lily en haar partner om deze bijzondere gebeurtenis te begeleiden. De bevalling verliep voorspoedig en al snel werd een gezond baby'tje geboren. Toen ik de vader vroeg om een verschoonmatrasje, hydrofiele doeken, een luier en wat kleertjes voor de baby kwam hij terug met slechts een paar handdoeken. Hij verontschuldigde zich; de benodigde spullen waren nog niet in huis. Ik weet niet beter dan dat aanstaande ouders dit soort spullen altijd al in huis hebben, dus schrok ik toen hij mij dit vertelde.
Toen ik de vader vroeg om een verschoonmatrasje, hydrofiele doeken, een luier en wat kleertjes voor de baby kwam hij terug met slechts een paar handdoeken.
Een collega in vertrouwen nemen
Ik wist niet goed wat ik moest doen of denken. Het ontbreken van babybenodigdheden kon betekenen dat de baby verwaarloosd werd. Het is dan mijn plicht om de veiligheid en het welzijn van het kind voorop te stellen. Maar, ik realiseerde me dat er ook andere verklaringen konden zijn voor de situatie.
Ik wist niet goed wat ik moest doen of denken. Het ontbreken van babybenodigdheden kon betekenen dat de baby verwaarloosd werd.
In mijn zoektocht naar de beste aanpak besloot ik eerst een collega, Tara, met meer ervaring in het begeleiden van moeders uit diverse culturele achtergronden te raadplegen. Tara luisterde aandachtig naar mijn bezorgdheid. Ze vertelde mij dat het in sommige culturen heel gewoon is om nog geen spullen in huis te halen voor de baby, omdat ze geloven dat het ongeluk kan brengen. Dat zou hier ook mogelijk het geval kunnen zijn. Om dit zeker te weten, was een gesprek met de ouders noodzakelijk, adviseerde ze mij, maar wel met een open houding en zonder veroordeling. “Vertel wat je opvalt en vraag naar de reden daarvan.”
Met een open houding in gesprek
Ik volgde het advies van Tara op en ging in gesprek met de ouders. Het gesprek met Lily en haar partner gaf me de nodige informatie en context, waardoor ik begreep dat het ontbreken van babybenodigdheden inderdaad voortkwam uit culturele overwegingen en niet uit verwaarlozing.
Tara luisterde aandachtig naar mijn bezorgdheid.
Ik voelde me opgelucht dat ik de tijd had genomen om zorgvuldig na te denken over de situatie en Tara in vertrouwen had genomen. Deze gebeurtenis en het gesprek met haar leerde mij niet te snel te oordelen vanuit mijn eigen referentiekader, maar het gesprek met een open vizier en zonder veroordeling aan te gaan. *
*Bovenstaand verhaal is fictief, maar gebaseerd op waargebeurde verhalen.